Rommelen in huis.

Aaah, kijk eens wat ik laatst vond: mijn Montsisi! Mijn knuffel die ik als kind altijd had en nog steeds heb. Dit aapje is bijna een monument!

Ukkie klimt graag en dat is soms nog weleens onhandig...

Afgelopen nacht hoorden we ineens een harde klap beneden. Eenmaal beneden bleek Miep een plant en een bakje water van het raamkozijn te hebben gestoten. Waarschijnlijk zag ze in de voortuin iets maar schrok ze en nam ze het vouwgordijn half mee tijdens het wegspringen. Het vouwgordijn stootte dus de plant, het waterbakje en een lamp van het kozijn, water overal over de grond en over een boekje van een Wii spel, aarde overal in de woonkamer, een lamp kapot en een bloempot kapot...

Dus moest er even gezogen worden. Eerst maar met de oude stofzuiger.

Daarna met de nieuwe.

Ondertussen schuilt de dader in de aardappelkist die in de voortuin staat. Het regent inmiddels buiten.

Cassie begint inmiddels aan de Applecrumble:-)

Ik pak even mijn rust na het stofzuigen. Mijn schoot wordt meteen in bezit genomen. Nu zit Poema erop, maar wanneer ik anders ga zitten, gaat Poema eraf en komt Miep erop.

Cassie zit op internet.

Poema is ooit aangereden. Ze had daarna gebroken bekken en de schade ervan is nu alleen nog de witte haren. Die waren ooit bruin en zwart maar door de klap is het pigment uit de huis en zijn daarom nu de haren wit.

De tortelduif.

Ik verplant wat planten.

Tadaa!

Poema loopt lekker in de weg, al heb ik dat niet echt in de gaten. Hier loopt ze tussen mijn benen door maar dat heb ik niet gemerkt.

De applecrumble is klaar!